A dlaczegóż by nie? Szkół pod żaglami mieliśmy już kilka (w tym katolicka). O rekolekcjach (pod żaglami oczywiście) jeszcze nie słyszałem, więc może „Nitron” będzie pierwszy z tą inicjatywą… Ale do rzeczy: recollectio znaczy przypominać, a ponieważ większość żeglarzy ma prawie roczne przerwy między rejsami, to przed rejsem należałoby sobie przypomnieć co nieco z dziedziny nautyki – ogólnie rzecz ujmując, co pomoże nam w bezpiecznym poruszaniu  się między portami (także kotwicowiskami), no i – trafić do nich (portów) bez konieczności uciekania się do wycieczek na stacje kolejowe… Czyli można powiedzieć, że każdy rejs to takie swoiste rekolekcje żeglarskie obejmujące cały zakres problematyki, której znajomość umożliwia bezpieczną i skuteczną żeglugę a także pozwala znaleźć się w specyficznym światku żeglarskim, którywcale nie jest taki mały (światek). Cóż mnie skłoniło do pisania o rekolekcjach? Otóż w jednym z rejsów (22.06-6.07.2013) udział weźmie ksiądz katolicki (może nawet dwóch) i nie pierwszy to ani ostatni raz w „życiorysie” Nitrona. Mszy św na pokładzie tej poczciwej jednostki odbyło się już kilkadziesiąt (z wielkim niewątpliwie pożytkiem dla załóg). Rejs „rekolekcyjny” nie jest jakąś nadzwyczajną ofertą dla żeglarzy-katolików, bądź dla potencjalnych neofitów – po prostu  w załodze będzie kapłan a w związku z tym będzie okazja do udziału w codziennej mszy św., nie przerywając rejsu. Wszak w załogach (wcale nie rzadko – wiem to z autopsji) zdarzają się osoby, wykorzystujące każdą możliwość udziału w mszy św. Można to potraktować właśnie jako rejs dla gorliwych wyznawców naszego Jedynego Pana albo jako okazję dla tych, którzy zanadto  się od Niego oddalili i teraz mieliby okazję przypomnieć sobie o Jego istnieniu… Tak, czy owak – jedni i drudzy (gorliwi i nieco oziębli), chyba nieczęsto miewają okazję bywać w żeglującym kościele(?). Mogę zapewnić, że dewocji szerzyć ani nawracać siłą nie bedziemy, a jeśli ktoś przy okazji wyprostuje swoje ścieżki to… jego wyłączna sprawa (a zasługi niech Opatrzność policzy)…